De beloofde anekdotes!
Door: Temilja en David
Blijf op de hoogte en volg David & Temilja
21 Maart 2013 | Nepal, Pokhara
We hebben twee geweldige weken achter de rug met de moeder en de zus van David. We hebben een prachtige wandeltocht gemaakt, zijn verbleven in een sfeervolle oude stad (Bhaktapur) en hebben de lokale economie stevig gestimuleerd ;) Zometeen nog wat meer daarover, maar nu eerst de beloofde anekdotes uit India:
Om te beginnen, Temilja's zoektocht naar een gele sjaal! Het gebruikelijke antwoord van de verkopers, op deze toch tamelijk specifieke vraag, was om Temilja te bedelven onder een meters hoge stapel met sjaalen van alle kleuren van de regenboog, BEHALVE de kleur geel; met de begeleidende tekst "same, same but different". Tot dusver zijn we er dus nog niet in geslaagd om de gewenste gele sjaal te bemachtigen.
Een ander wonderlijk fenomeen zijn de openbare lijkverbrandingen aan de oever van de Ganges. Bij aankomst in Varanasi werden we bijna onder de voet gelopen door verschillende groepjes rennende en joelende mannen die op hun schouders een lijk meedroegen richting de waterkant. Vanuit de weide omtrek komen mensen naar Varanasi om te sterven of worden zij na hun overlijden door de familie naar Varanasi gebracht (soms boven op de jeep!!) Zodoende zijn er 24/7 crematies aan de Ganges.
Aan de oever van diezelfde rivier wonen ook naakte met as ingesmeerde, langharige bebaarde mannen, die hun dagen lijken te vullen met voornamelijk blowen. Hoewel we er ook een aantal gezien hebben die volledig uitgerust waren met smartphone, draagbare dvd-speler, een laptop en westerse-hippie-groupies.
Een persoonlijke anekdote van David: ‘Nadat ik op onhandige en ongelukkige wijze mijn (kleine) rugzak heb laten stelen, door een rikshadriver, mocht ik een nieuw paspoort en visum aanvragen. Voor het eerst in drie maanden had ik alles, dus ook mijn paspoort in die tas zitten, tamelijk ongelukkige timing dus! Maar op deze wijze heb ik wel een inkijkje gekregen in de bijzondere Indiaase bureaucratie en die ervaring wil ik graag met jullie delen. Ik zal me beperken tot het aanvragen van het visum: 9.30 Om te beginnen moet ik mijn naam op een A4 schrijven, zodat een man mij kan roepen en mijn gegevens in een boek kan schrijven, zodat ik een kaartje krijg om het gebouw in te mogen, waar ik mijn nieuwe visum kan aanvragen, dus dat begint al goed..! De rest van de dag ben ik van loket naar loket gestuurd met het nodige wachten tussendoor. Tegen een uur of half vijf begon de moed me wel een beetje in de schoenen te zinken, toen iemand bij wie ik voor de derde keer aan het loket was aan me vroeg: “Is your passport stolen?” gevolgd door: “Are you Japanese?” Maar eind goed al goed kreeg ik nog net voor sluitingstijd de gewenste stempels en kan ik nu om het verhaal lachen!’
Iets heel anders: Een vaak terugkerend gespreksonderwerp is dat van het liefdeshuwelijk versus het gearrangeerde huwelijk. Vrijwel in heel India is het gebruikelijk dat de partnerkeuze gemaakt wordt door de ouders. Mensen zijn dan ook altijd erg geinteresseerd hoe dat bij ons in het Westen gaat. En als we (weleens) zeggen dat wij niet getrouwd zijn en toch samen deze reis maken, dan vinden ze dat of uitermate komisch, of ze kijken ons aan alsof ze water zien branden. Interessant vind ik wel dat veel mensen in Nederland vaak denken dat een gearrangeerd huwelijk voornamelijk iets is voor Turken/Marrokanen/moslims, maar dat het hier dus zo’n 1 miljard mensen (voornamelijk Hindoes) de normaalste zaak van de wereld is.
Iets wat voor ons inmiddels vrij normaal is, maar een aantal van jullie wellicht zal verrassen is wat de dingen in India en Nepal kosten. Een aantal voorbeelden: een plastic bekertje thee bij een straatkraampje kost 7 eurocent, een volledige maaltijd in India of Nepal kost bij een lokaal tentje zo’n E1,40, onze goedkoopste hotel kamer was E2,- (dit was in Varanasi, en de keuze was of op een dakterras in de rook&geur van de crematies, of op een 1 persoonskamer), voor onze langste busrit: 24 uur, ongeveer E10,- per persoon en als klap op de vuurpijl heeft David in Kathmandu voor zo’n 75,- euro drie paar schoenen, drie broeken, 8 T-shirts gekocht!
Al met al hebben we het prima naar ons zin gehad in India, maar waren we naar drie maanden blij dat we naar Nepal gingen. Over het algemeen zijn de mensen in Nepal een stuk aardiger en met name eerlijker dan de Indiers, is het land vele malen schoner en is het wat rustiger en relaxter. In ons volgende en laatste bericht zullen we ons Nepal avontuur (deels met moeder en zus van David) beschrijven, dus wederom een cliffhanger.. ;)
Tot snel!
Liefs Temilja en David
Om te beginnen, Temilja's zoektocht naar een gele sjaal! Het gebruikelijke antwoord van de verkopers, op deze toch tamelijk specifieke vraag, was om Temilja te bedelven onder een meters hoge stapel met sjaalen van alle kleuren van de regenboog, BEHALVE de kleur geel; met de begeleidende tekst "same, same but different". Tot dusver zijn we er dus nog niet in geslaagd om de gewenste gele sjaal te bemachtigen.
Een ander wonderlijk fenomeen zijn de openbare lijkverbrandingen aan de oever van de Ganges. Bij aankomst in Varanasi werden we bijna onder de voet gelopen door verschillende groepjes rennende en joelende mannen die op hun schouders een lijk meedroegen richting de waterkant. Vanuit de weide omtrek komen mensen naar Varanasi om te sterven of worden zij na hun overlijden door de familie naar Varanasi gebracht (soms boven op de jeep!!) Zodoende zijn er 24/7 crematies aan de Ganges.
Aan de oever van diezelfde rivier wonen ook naakte met as ingesmeerde, langharige bebaarde mannen, die hun dagen lijken te vullen met voornamelijk blowen. Hoewel we er ook een aantal gezien hebben die volledig uitgerust waren met smartphone, draagbare dvd-speler, een laptop en westerse-hippie-groupies.
Een persoonlijke anekdote van David: ‘Nadat ik op onhandige en ongelukkige wijze mijn (kleine) rugzak heb laten stelen, door een rikshadriver, mocht ik een nieuw paspoort en visum aanvragen. Voor het eerst in drie maanden had ik alles, dus ook mijn paspoort in die tas zitten, tamelijk ongelukkige timing dus! Maar op deze wijze heb ik wel een inkijkje gekregen in de bijzondere Indiaase bureaucratie en die ervaring wil ik graag met jullie delen. Ik zal me beperken tot het aanvragen van het visum: 9.30 Om te beginnen moet ik mijn naam op een A4 schrijven, zodat een man mij kan roepen en mijn gegevens in een boek kan schrijven, zodat ik een kaartje krijg om het gebouw in te mogen, waar ik mijn nieuwe visum kan aanvragen, dus dat begint al goed..! De rest van de dag ben ik van loket naar loket gestuurd met het nodige wachten tussendoor. Tegen een uur of half vijf begon de moed me wel een beetje in de schoenen te zinken, toen iemand bij wie ik voor de derde keer aan het loket was aan me vroeg: “Is your passport stolen?” gevolgd door: “Are you Japanese?” Maar eind goed al goed kreeg ik nog net voor sluitingstijd de gewenste stempels en kan ik nu om het verhaal lachen!’
Iets heel anders: Een vaak terugkerend gespreksonderwerp is dat van het liefdeshuwelijk versus het gearrangeerde huwelijk. Vrijwel in heel India is het gebruikelijk dat de partnerkeuze gemaakt wordt door de ouders. Mensen zijn dan ook altijd erg geinteresseerd hoe dat bij ons in het Westen gaat. En als we (weleens) zeggen dat wij niet getrouwd zijn en toch samen deze reis maken, dan vinden ze dat of uitermate komisch, of ze kijken ons aan alsof ze water zien branden. Interessant vind ik wel dat veel mensen in Nederland vaak denken dat een gearrangeerd huwelijk voornamelijk iets is voor Turken/Marrokanen/moslims, maar dat het hier dus zo’n 1 miljard mensen (voornamelijk Hindoes) de normaalste zaak van de wereld is.
Iets wat voor ons inmiddels vrij normaal is, maar een aantal van jullie wellicht zal verrassen is wat de dingen in India en Nepal kosten. Een aantal voorbeelden: een plastic bekertje thee bij een straatkraampje kost 7 eurocent, een volledige maaltijd in India of Nepal kost bij een lokaal tentje zo’n E1,40, onze goedkoopste hotel kamer was E2,- (dit was in Varanasi, en de keuze was of op een dakterras in de rook&geur van de crematies, of op een 1 persoonskamer), voor onze langste busrit: 24 uur, ongeveer E10,- per persoon en als klap op de vuurpijl heeft David in Kathmandu voor zo’n 75,- euro drie paar schoenen, drie broeken, 8 T-shirts gekocht!
Al met al hebben we het prima naar ons zin gehad in India, maar waren we naar drie maanden blij dat we naar Nepal gingen. Over het algemeen zijn de mensen in Nepal een stuk aardiger en met name eerlijker dan de Indiers, is het land vele malen schoner en is het wat rustiger en relaxter. In ons volgende en laatste bericht zullen we ons Nepal avontuur (deels met moeder en zus van David) beschrijven, dus wederom een cliffhanger.. ;)
Tot snel!
Liefs Temilja en David
-
21 Maart 2013 - 15:30
Anja:
Hoi Levensgenieters
Leuk om jullie anekdotes te lezen en natuurlijk heel benieuwd naar jullie hele verhaal.
David voor dat geld, lijkt me dat je ook nog een modeshowtje moet geven...
Nog een paar daagjes.. Ik verheug me erop jullie weer te zien.
Vooralsnog is het hier nog steeds wintersweer, dus truien aan..
Temilja en David, heel veel plezier deze dagen en een goede reis terug..
Ik zie jullie
Dikke Kus, Anja -
21 Maart 2013 - 15:44
Jan:
nog een paar nachtjes slapen en dan gaat het gewone leven weer beginnen. Voorlopig hebben jullie genoeg beleefd om over te verhalen en na te genieten. Ben benieuwd naar het laatste deel, maar heb daarover uiteraard al e.e.a. gehoord,
liefs en een hug voor jullie ieder -
21 Maart 2013 - 16:20
Kirsten:
Wat leuk om dit te lezen! Ben erg benieuwd naar het bijbehorende beeldmateriaal!
Geniet van de laatste dagen en tot vlug! xxx Kirsten -
21 Maart 2013 - 18:20
Mieke :
Hoi David en Temilja,
Ik hoop jullie snel weer te zien in Woudrichem, een half jaar is lang, maar gaat wel snel.
Goede reis terug. XX Mieke
-
21 Maart 2013 - 19:07
Lianne:
Nou nou, wat een avonturen zeg! Natuurlijk hoor ik ze (al!) over een paar dagen in het eggie ;)
Ik kan niet wachten tot jullie thuiskomen! Heb jullie zo gemist! :'(
Maar natuurlijk gun ik jullie nog een allerbest, schitterend en geweldig laatst klein weekje toe ;)
Tot snel en heel veel liefs uit een Nederland waar het vandaag Lente is geworden, maar nog steeds vriest en ijskoud is.. :( (Hoewel het zonnetje vandaag lekker z'n best heeft gedaan..) -
21 Maart 2013 - 22:53
Jeske:
Nog heeeeeel even.... konden jullie nu daar maar blijven (cliff)hangen!!
geniet van de laatste dagen, probeer er niet te veel aan te denken, want anders ben je de laatste dagen alleen maar bezig met vertrekken..
shop ze!
-
21 Maart 2013 - 23:49
Margo:
nog eventjes en dan is het "alweer" voorbij. geniet nog even van de laatste frisse berglucht
MAAR hier is het ook mooi hoor met lammetjes in de sneeuw, hongerige vogeltjes die 's morgens vroeg weer het hoogste lied zingen en leuke collega's !.....wij vinden het wél leuk dat je weer thuiskomt, maak nog wat moois van het staartje en goede reis naar huis!
groetjes margo -
22 Maart 2013 - 10:56
Jacc:
Are you Japanese? Hahaha!! Wat zullen die medewerkers daar een lol hebben gehad! De hele dag blanken pesten ;) Goeie verhalen man! Ben nu nog benieuwder naar de rest! Take care en tot over een paar dagen! -
22 Maart 2013 - 18:33
Grietje:
Hoi David en Temilja,
Blij dat alles goed met jullie gaat, Nog even, en jullie zijn weer thuis.
Geniet er nog lekker van, en tot gauw. -
22 Maart 2013 - 18:49
Ama ( Nepalees Voor Mama), Ineke:
nog een laatste Dal baht (rijst met linzen) en massalathee! Of gemberthee met honing, ook heerlijk.
Maar hier lonken de croissants, cappuccino's, vers gekookte eitjes, beschuiten met zelfgemaakte jam.........
Kortom overal kun je genieten van alle goede dingen van het leven.
Dat hebben jullie op reis gedaan en zullen dat vast ook in Nederland weer doen.
Tot snel!
Namaste!
-
24 Maart 2013 - 17:01
Jojanne:
are you japanese? :P sja... :P -
25 Maart 2013 - 09:50
Bram:
'aan de Gang-es'? hahaha! Wel een naar aanzicht lijkt me.
Tot snel, goed dat jullie weer thuis komen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
